لذت‌های روز اول خلقت

چشمهای باردار از الهام، روحی که برای خلق یک تابلو کرچ شده و انگشتانی که برای نوشتن گزگزمی‌کنند، قشنگ ترین منظره‌های هستی‌اند. 

فکر کنم ما فقط وقتی بندگان خلفی برایش هستیم که بیافرینیم و فقط خودش می‌داند که در آفرینش یک دنیای نو، چه لذت عمیقی هست. فقط خودش می‌داند.

*توانایی شکل دادن یک لحظه مناجات خوب، توانایی متصل شدن به یک ذات بزرگ و خلوت کردن با او هم، به نظرم از جنس هنر، از جنس خلق دنیای نو است. یک دعای خوب، فکر کنم شکلی از هنر است چون دعا، اگر اتفاقی واقعی باشد، در واقع آفرینش دنیایی عجیب است که در آن فقط تو هستی و خدایت و بقیه نیستد. شاید عشق هم هنر است چون خلق دنیایی دونفره است. عشق هم دنیایی است که ما می آفرینیم و فقط در آن دوتا موجود می گذاریم. فکر کنم ما فقط وقتی بندگان خلفی هستیم که مثل خودش بلد باشیم دنیاهای نو بسازیم. خیلی بخشنده است که گوشه ای ازاین اختصاصی ترین لذت خدایی اش را با انسان تقسیم کرده است.