نکنه آرزو کنی این روزها بگذرند

یکهو فهمیدم. یکهو فهمیدم کسی آن وسط، روی لبه صندلی عقب ماشین ننشسته، سرش را از لای دو تا صندلی جلو نیاورده بین ما دو تا و هیجان زده راجع به صفحه ها و عقربه های جلوی راننده و رهگذرها و مغازه ها نظر نمی دهد. یکهو فهمیدم بچه هایم بزرگ شده اند،درست تکیه داده اندعقب و از پنجره های کناری، سرد و ساکت، خیابان را نگاه می کنند و هر از گاهی راجع به چیزی غر می زنند. یکهو سرم را چرخاندم عقب و دلم خواست یک کله کوچک آن وسط دو تا صندلی جلو باشد که بشود بوسش کرد ولی نبود.