محمد‌‌ش

عتابهای قرآن به پیامبر را دوست دارم: مگر خودت یتیم نبودی ما پناهت دادیم؟ مگر سینه ات تنگ نبود ما کمکت کردیم؟ مگر بارهای روی دوشت را ما برنداشتیم؟ تشرهای خدا به پیامبر، لحن عجیبی دارد. حتی اگر مفسرین بگویند خدا به پیامبر تشر زده که مردمان دیگر، حواسشان را جمع کنند، موضوع فرقی نمی‌کند، قشنگتر هم می‌شود. اینکه وقتی می‌خواهی یک حرفی را حالی مردم کنی هی بگوئی «محمد ما هم اگر این کار را بکند می‌زنیم رگ گردنش را قطع می‌کنیم». «شما می‌میرید حتی این محمد ما هم می‌میرد». همین، خودش خیلی دوست داشتنی است. اصلا همین را دوست دارم. .همین که مردم کار غلط می‌کنند خدا محمدش را عتاب می‌کند. همین که هی جلوی بقیه، از این رسولش مایه می‌گذارد. حتی ما آدم معمولی ها هم می‌فهمیم این یعنی چه.