امشب شان

این قدر دوست دارم که مادرم و خواهرهایم و مذهبی‌های خوب، زمان و مکان را یک عنصر زنده میدانند و باهاش روابط دارند.
برایشان فرق می‌کند الآن رجب است یا جمادی الاول. برایشان فرق می‌کند الآن کجای ماه است ؟ جمعه است که باید دعای سمات بخوانند یایک روز دیگر. با روح این عنصر زنده ارتباط می‌گیرند . مکان هم برایشان همین طور است. مادرمن، شمال و جنوب و شرق و غرب اش با رو به قبله و پشت به قبله و رو به امام رضا و پشت به امام رضا معلوم می‌شود.فرق روح مسجد و خانه و حرم و صحن را می‌فهمد. زمان ومکان برایش زنده است. آن قدر زنده که می تواند خدا را به حق این وقت ساعت یا به حق این ماه عزیز یا این جای عزیز قسم بدهد. حسرت می‌خورم بهشان که دنیایشان این قدر معنی‌دار است. مرده و یک رنگ و جامد نیست.خیلی فرقش است که روزی که چشمت را بهش باز کردی به نظرت فقط یک روز باشد یا یک موجود زنده که با تو یک رابطه‌ای دارد.زندگی کردن توی دنیایی که پر از نشانه‌و راز است ، لابد خیلی کیف دارد. دست کم کم اش اینکه هیجان‌انگیزتر از نفس‌کشیدن در یک دنیای صامت بیجان و بی‌رنگ است که مثل یک چهارچوب بیرون تو ایستاده و ربطی به تو ندارد.
. خوش به حال مادرم و خواهرهایم و مذهبی‌های خوب که امشبشان شب اول رجب است